آسمان جلوه از قمر دارد
قمر است آن که این هنر دارد
شیعیان مژده آمده عباس(ع)
چهره چون ماه و عطر او چون یاس
ماه ام البنین، گل حیدر(ع)
دلبری می کند ز نوع بشر
این گل بی مثال و بی همتا
برده دل از حسین(ع) هم، حتی
وارث شأن و اقتدار علی(ع) است
اوست عباس(ع) و افتخار علی(ع) است
روز و شب اوست در کنار حسین(ع)
گردش اوست در مدار حسین(ع)
او ابوالفضل(ع) حضرت زهراست
در وفای به عهد بی همتاست
جلوه ای از جمال او مهتاب
شده عالم ز مقدمش شاداب
اوست تسلیم امر مولایش
جان فدای چنین تولّایش
آسمان تکیه کرده بر دستش
شیعیان سرخوشند و سرمستش
یادش آرامش است بر دل ما
نام او زینت محافل ما
ذکر تسبیح مؤمنان است او
شیعه جسم است و مثل جان است او
تا که بگشود چشم بر دنیا
بوسه زد بر لبان او مولا
چشمهایش شبیه خورشیدند
چشمه هائی ز نور امیدند
با دو چشمش قیام بر پا کرد
انقلابی کنار دریا کرد
چشم بگشود و دل به دلبر داد
دست بیعت به دست رهبر داد
رهبر او فقط برادر اوست
او ابوالفضل(ع) و یار و یاور اوست
با وفاتر از او در عالم نیست
با ابالفضل(ع) در دلی غم نیست
بی رقیب است چون که او ادبش
شد علمدار عاشقی لقبش
شیعه آواره ی مرامش شد
یاعلی(ع) گفته و غلامش شد
شب غم رفت و وقت شادی شد
وقت پایان نامرادی شد
خورده نامش گره به شط فرات
به بلندای قامتش صلوات
